رزین پلی استر
رزین پلی استر، رزین‌هایی مصنوعی چسبنده ای هستند که بوی تند و زننده ای دارند. این نوع از رزین ها عموما از واکنش اسیدهای آلی دو عاملی و الکل‌های چند عاملی تولید می شوند. مالئیک اسید با دو گروه عاملی اسیدی، ماده اولیه معمول برای تولید رزین پلی استر می‌باشد.
موارد مصرف رزین پلی استر
• تولید سنگ کورین، صفحه و پنل های ایستاده.
• ساخت و تولید مجسمه و تندیس، ماکت، مبلمان و مصنوعات رزینی، دکوراتیو، ریخته گری، لنج سازی.
• استفاده در لوله های (frp و grp)، مخازن مقاوم اسید، صنایع هوا فضا و نظامی، شناور سازی.
• عایق کاری سطوح مختلف، استفاده بعنوان درز گیر و آب بند.
• روکش کردن و محبوس کردن مخازن و مدارهای الکتریکی.
• استفاده گسترده در صنایع فایبرگلاس و کامپوزیت.
ویژگی رزین پلی‌استر
• ویسکوزیته مناسب و روندگی خوبی دارند.
• دارای مقاومت حرارتی بالا و عدد اسیدی مشخص می باشند.
• دارای بوی تند و سمی و خواص مکانیکی بالایی می باشند.
• دارای ظرفیت بالا در برابر گاز، استحکام کششی بالا، خواص مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی مناسبی میباشند.
• به سبب جاذب مولکولی مناسب، پیوندهای ساختاری قوی، چسبندگی بالا و هزینه های کمتر در بسیاری از صنایع کامپوزیت استفاده می شود.
معایب رزین پلی استر
• مانند رزین های اپوکسی و اکریلیک بصورت کاملا شفاف و شیشه ای وجود ندارد.
• بوی تند و زننده ای دارد و استفاده در فضای بسته ایجاد چالش خواهد کرد.
• استحکام، خواص مکانیکی، کششی، تنشی آن از رزین های اپوکسی کمتر است.
• جذب پوستی بالایی دارد و بلافاصله در تماس با پوست ایجاد سوزش می کند.
روش مصرف رزین پلی استر
عموما برای خشک شدن در شرایط آزمایشگاهی نیاز به کاتالیست ( اکتوآت کبالت %10 ) به میزان یک درصد وزنی و احیاگر (متیل اتیل کتون پراکسید ) به میزان دو درصد وزنی می باشند. زمان خشک شدن رزین بین 5 تا 7 دقیقه می باشد. به دلیل گرماده بودن واکنش، افزایش متناسب خشک کن و دما باعث افزایش راندمان خشک شدن و گاها سوختگی رزین خواهد شد.
برای کاربرد بیشتر و کاهش هزینه های تولید از کربنات کلسیم، تالک، پودر سنگ، مل استفاده می شود. این مواد بعنوان فیلر و افزودنی از حدود 20 درصد تا 200 درصد داخل رزین ها استفاده می شود.
حلال این نوع رزین ها مونومر استایرن می باشد که باعث افزایش روندگی و استحکام آن خواهد شد. از تینر هم بعنوان افزودنی و حلال رزین استفاده می شود. مشکل افزودنی تینر ایجاد جمع شدگی و شرینک پس از خشک شدن رزین می باشد.
توجه
حتما هنگام مصرف باید این موضوع را در نظر گرفت که کاتالیست کبالت و احیاگر پراکساید بصورت مستقیم با یکدیگر وارد واکنش نشود. این واکنش بسیار خطرناک و اشتعال زا و انفجاری خواهد بود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.